Rozmowa z Anną Olbrycht wizytatorem bielskiej delegatury Kuratorium Oświaty w Katowicach o spektaklu „Przedszkolaki idą do Europy”, wystawionym w cieszyńskim teatrze 15 i 16 maja br.

Miała Pani możliwość obejrzenia spektaklu „Przedszkolaki idą do Europy” w wykonaniu dzieci uczęszczających do cieszyńskich przedszkoli. Jakie są Pani wrażenia, odczucia, pierwsze oceny?
Spektakl bardzo mi się podobał. Szczególne wrażenie zrobiła na mnie spójność tematyczna całego przedsięwzięcia. W tym przypadku nie mamy do czynienia z tradycyjnym przeglądem artystycznym zespołów, ale jednorodnym spektaklem przygotowanym przez różne grupy. Widz obecny w teatrze dostrzega wszystkie niezbędne elementy: scenariusz, scenografię, kostiumy, choreografię, opracowanie muzyczne, światła, elementy wiążące i pracę z aktorem.

Co z całego spektaklu najbardziej utkwiło Pani w pamięci, szczególnie zaciekawiło, zaintrygowało?
Szczególne wrażenie zrobiło na mnie włączenie bardzo dużych grup dzieci z poszczególnych przedszkoli w realizację spektaklu. Każde dziecko, bez względu na wiek, talent, umiejętności czy sprawność fizyczną było obecne na scenie i miało możliwość zaprezentowania swojego wkładu we wspólne widowisko. Oczywiście najbardziej w pamięci pozostaje niezwykle pomysłowy i trafny dobór elementów charakterystycznych dla kultury przedstawianych krajów, nie pozbawiony także humoru i odzwierciedlający dziecięce wyobrażenie przedstawianego świata. Jestem również pełna podziwu dla staranności w przygotowywaniu strojów dla młodych wykonawców.

A czy realizacja takiego przedsięwzięcia, z punktu widzenia dziecka-aktora, może przynieść jakieś pozytywne efekty?
Oczywiście tak. Takie przedsięwzięcie wprowadza i wykonawców, i widzów w świat teatru – prób, sceny, oklasków… Tego typu przedsięwzięcia kształtują u dzieci również pewien smak estetyczny – zwracają ich uwagę na dbałość o estetykę strojów, kolorystykę, ruch sceniczny, scenografię, ogólny wyraz plastyczny.

Jakie cechy, Pani zdaniem, kształtuje u małego dziecka przyjęcie roli aktora i występ przed publicznością?
Zabawa w aktora kształtuje u dzieci samodzielność, umiejętność współpracy w grupie, poczucie odpowiedzialności za wspólne przedsięwzięcie. Jest także doskonałą formą rozwijania takich cech, jak: zdyscyplinowanie, koordynacja ruchowa, pamięć i umiejętność pokonywania własnych słabości np. nieśmiałość.

Czy Pani zdaniem spektakl teatralny w wykonaniu przedszkolaków, zaprezentowanie tego czego potrafili się nauczyć, jest dobrą formą zasygnalizowania jak ważnym elementem w edukacji dziecka jest jego uczestnictwo w zajęciach przedszkolnych?
Tego typu spektakl pokazuje doskonałe efekty pracy dydaktycznej i wychowawczej z dziećmi prowadzonej w przedszkolach. Jest formą pokazującą w sposób niestereotypowy bogactwo metod stosowanych w przedszkolu i może zachęcać do korzystania z edukacji przedszkolnej.

A czy takie akcje mogą się przyczynić do zwiększenia zainteresowania wychowaniem przedszkolnym dzieci?
Jak najbardziej. Myślę, że wszyscy widzowie tego spektaklu: rodzice, rodzeństwo, dziadkowie, krewni i sąsiedzi byli dumni ze swoich pociech na scenie i ich - niejednokrotnie pierwszego - prawdziwego występu. To z pewnością nie pozostaje bez wpływu na popularność działalności przedszkola, pozwala na identyfikację placówki w środowisku i utożsamianie się z nią.

Dziękuję za rozmowę

Rozmawiała: Dagmara Górniak