Pomoc zwierzętom w czasie zimy

Bądźmy czujni, uważni, rozglądajmy się dookoła! Zima nie jest przyjazna dla zwierząt

Nadeszła prawdziwa zima, ze śniegiem i mrozem. Dla nas, grubo ubranych na zewnątrz lub siedzących w ogrzanych domach przy ciepłej zupie, taka piękna, biała aura to sama przyjemność. Dla zwierząt jest to jednak najtrudniejszy czas w roku - pozostawione same sobie nie dadzą rady przetrwać, zadbajmy więc o te, którymi inni się nie interesują!

Przypominamy i apelujemy, że podstawowym obowiązkiem właściciela każdego zwierzaka domowego jest zapewnienie mu pomieszczenia chroniącego je przed zimnem, upałami i opadami atmosferycznymi, z dostępem do światła dziennego, umożliwiającego mu swobodną zmianę pozycji ciała, odpowiednią karmę i stały dostęp do wody (Art. 9 ust. 1. Ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt, Dz. U. 1997 Nr 111 poz. 724).

Widzimy wiele psów, zwłaszcza w okolicach wiejskich, które przypięte są łańcuchami do bud. Pomińmy teraz kwestię łańcuchów, bo to osobny temat do dyskusji, a skupmy się na kwestii budy. Powinna być ona szczelna, ocieplona, wystarczająco duża, aby pies mógł się w niej obrócić, ale nie za duża, aby mógł się w niej ogrzać. W takim zimowym czasie nakłaniamy do wkładania do bud słomy, którą psy lubią, a która nie nasiąka jak koce czy siano, a dobrze grzeje. Na każdej wsi słoma się znajdzie, wystarczy odrobina dobrej woli. Wejście do budy powinno być osłonięte od wiatru i śniegu, aby psu nie zawiewało do środka. Pamiętajmy także o podstawowych potrzebach, jakimi są woda i pożywienie. Koniecznie, i to kilka razy dziennie, napełniajmy miskę wodą letnią lub nawet lekko ciepłe. Pies zdąży kilka razy się napić zanim woda zamarznie. I pamiętajmy, żeby to powtarzać. Jedzenie także dobrze podawać lekko ciepłe i odpowiednio kaloryczne (nawet z łyżką tłuszczu, np. smalcu, oleju rzepakowego), aby pies mógł zbudować grubszą tkankę tłuszczową chroniącą przed zimnem.

Nie bójmy się rozmawiać z sąsiadami, jeśli zauważymy, że ich pies przetrzymywany jest w złych warunkach. Zwróćmy uwagę, wytłumaczmy, doradźmy, próbujmy. Czasem taka rozmowa wystarczy, aby właścicielowi otworzyły się oczy, aby zobaczył cierpienie swojego psa lub po prostu poczuł się głupio i poprawił warunki dla świętego spokoju. Ważne, aby osiągnąć cel, jakim jest dobro psa.

Jeśli to nie pomoże, nie pozostaje nic innego jak zawiadomić odpowiednie służby, bo tak jak napisaliśmy powyżej, jest to obowiązek ustawowy każdego posiadacza zwierzęcia domowego, a nieprzestrzeganie tej Ustawy jest złamaniem prawa! Straż Miejska, Policja i Powiatowy Inspektorat Weterynarii są zobowiązani reagować na zgłoszenia - oni stoją na straży prawa, mają obowiązek i uprawnienia, aby egzekwować jego przestrzeganie. Organizacje społeczne, których statutowym celem działania jest ochrona zwierząt, mogą współdziałać z właściwymi instytucjami państwowymi i samorządowymi, co też od lat robimy i staramy się reagować, na ile tylko jesteśmy w stanie. Niestety nie mamy aż tylu ludzi, aby być wszędzie i reagować natychmiast, gdy dzieje się źle, zwłaszcza, że teraz tych zgłoszeń mamy naprawdę sporo.

 A co z kotami? Wszystkie koty są chronione przez prawo. Im także każdy właściciel ma obowiązek zapewnić schronienie, pożywienie i wodę. Niestety z kotami sprawa jest o tyle skomplikowana, że nieraz nie wiadomo, czy kot ma właściciela i kto nim jest; koty często pojawiają się nie wiadomo skąd, i tak samo często nagle znikają. Do tego są przecież koty domowe (oswojone i przyzwyczajone do bliskości człowieka, dają się głaskać i brać na ręce) i koty wolno żyjące (boją się ludzi, syczą i uciekają przed nimi, drapią i szarpią się przy próbach łapania). Trzeba o tej różnicy wiedzieć, aby nasza pomoc była skuteczna i adekwatna do potrzeb zwierzęcia. Te domowe, które na przykład ktoś wyrzucił, nie poradzą sobie same, nie zdobędą pożywienia, nie znajdą ciepłego schronienia. One powinny jak najszybciej trafić pod opiekę schronisk czy organizacji społecznych pomagającym kotom. Te dzikie wolno żyjące bardzo dobrze radzą sobie na wolności, potrafią zawalczyć o siebie i nie powinno się ich zabierać z ich naturalnego środowiska, ale w warunkach tak ciężkiej zimy są tak samo bezradne i potrzebują schronienia i dokarmienia. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z kotem domowym, czy wolno żyjącym, udzielmy im pomocy - otwórzmy okno w piwnicy, szopkę, pomieszczenie gospodarcze, zróbmy legowisko, wystawmy miski w jedzeniem i letnią wodą. Wystawmy w miejscach bytowania kotów wolno żyjących ocieplone budki, aby mogły się schronić i ogrzać. Na naszej stronie internetowej można skorzystać z instrukcji budowy budek dla kotów. Nie pozwólmy zwierzętom zamarznąć lub umrzeć z głodu! Od lat pomagamy kotom, prowadzimy kociarnię, gdzie koty domowe znajdują ciepły kącik, dokarmiamy też koty wolno żyjące w okresie zimowym. Nieraz robimy to we współpracy z gminami, które mają obowiązek zapewnienia kotom domowym opieki, a kotom wolno żyjącym karmy w okresie zimowym. Sami rozdajemy też naszą karmę, którą wspomagamy społecznych karmicieli kotów na naszym terenie. Ale potrzebujących zwierząt jest tak dużo, że często już brakuje miejsc, a każdy z nas tak naprawdę może pomóc w prosty i niewymagający wiele czasu i kosztów sposób.

Na pewno nie wyczerpaliśmy tematu nawet w połowie. Chcieliśmy nakreślić problem i zaapelować o czujność, zwracanie uwagi na to, co dzieje się ze zwierzętami dookoła nas, pomoc dla zwierząt w granicach własnych możliwości. Chętnie doradzimy, co można zrobić w konkretnych przypadkach, jak i kiedy reagować, czego można wymagać, możemy również interweniować na odległość, pisząc lub dzwoniąc do odpowiednich służb. Jeśli ktoś potrzebuje informacji i wsparcia, zapraszamy do kontaktu telefonicznego pod numerem głównym fundacji „Lepszy Świat” 782 717 771 lub mailowego na adres biuro@fundacjalepszyswiat.pl.

Tekst i foto: Fundacja "Lepszy Świat"